12 de juny 2007

...i Sonsoles era a Oviedo

Mentre ZP donava voltes per la Moncloa i feia algunes calades nervioses (LM light? Ducados?) per les cantonades del palacete presidencial, pensant què li diria a Rajoy el dilluns, la seva dona, Sonsoles, era a Oviedo, actuant en un concert. En comptes d’estar al costat del seu marit en un llarg cap de setmana, fent-li cafès o til.les o ajudant-lo a passar a net els apunts, la dona de ZP va preferir la seva passió per la música i el va deixar abandonat a la Moncloa…

Aquest és un dels més destacats retrets que han sortit aquests dies dels budells de la bèstia mediàtica que tot ho devora. Decebedor, la veritat… Ens tenien acostumats a un espectacle pirotècnic/taurí amb sang i vísceres a dojo i s’han hagut de conformar amb l’agenda musical de la dona de ZP… No tenen gaire cosa més per clavar les urpes… Portaven dies esmolant els ganivets, posant a punt la trituradora, remenant diccionaris per ampliar el catàleg d’insults i maldats disponibles per donar-li canya a ZP i va en Rajoy i frena en sec.

Desenes de comentaristes, agitadors i conspiradors s’han quedat amb un pam de nas. Els han canviat el discurs. Només cal fer un repàs als diferents mitjans, tribunes i columnes per veure com n’estan, de desorientats. Una densa capa de silenci ha caigut damunt seu. Ara no toca. El suposat gest de responsabilitat i moderació de Rajoy (pura tàctica a curt termini, per quedar bé i guanyar estatura d’estadista) els ha agafat amb el pas canviat. Per això ara canten les excel.lències de l’inconmensurable generositat de Mariano i només els més agosarats li diuen directament que és un “calzonazos”… Que és el que tots pensen, però no gosen dir encara. Per passar l’estona, mentrestant es dediquen a repassar els gestos de ZP, que si no va baixar els quatre graons de la Moncloa per saludar a Mariano, que si no va sortir a donar la cara a la roda de premsa… Frustrant, segur.

Han de reconstruir a tota màquina un discurs, coordinar-lo, pensar una nova estratègia per a aquesta temporada de centrisme, moderació i responsabilitat d’Estat davant dels terroristes. Són tan malvats com tècnicament brillants i ben organitzats: en pocs dies deixaran enllestit un nou discurs, amb la suficient dosi de verí i de mala llet com per satisfer les baixes passions i animar la parròquia, a l’espera que des de Génova hi hagi llum verda per tornar a començar el bombardeig…

* * *

...y Sonsoles en Oviedo

Mientras ZP daba vueltas por la Moncloa y le daba unas caladitas nerviosas a algún que otro cigarrillo (¿LM light? ¿Ducados?), pensando qué le diría a Rajoy el lunes, su mujer Sonsoles estaba en Oviedo, actuando en un concierto. En vez de estar al lado de su marido en un largo fin de semana, haciéndole cafés o tilas o ayudándolo a pasar a limpio los apuntes, la mujer de ZP prefirió su pasión por la música y lo dejó tirado en la Moncloa ...

Éste es uno de los más destacados reproches que han salido estos días de las tripas de la bestia mediática que todo lo devora. Decepcionante, la verdad... Nos tenían acostumbrados a un espectáculo pirotécnico/taurino con sangre y vísceras en abundancia y se han tenido que conformar con la agenda musical de la mujer de ZP... Tenían las garras a punto para dedicarse a la caza mayor y han tenido que conformarse con un modesto zarpazo... Llevaban días afilando los cuchillos, poniendo a punto la trituradora, hojeando diccionarios para ampliar el catálogo de insultos y maldades disponibles para darle caña a ZP, y llega Rajoy y manda frenar en seco…

Decenas de comentaristas, agitadores y conspiradores se han quedado pasmados. Les han cambiado el discurso. Sólo hay que hacer un repaso a los diferentes medios, tribunas y columnas para ver cuánta es su zozobra. Una densa capa de silencio ha caído encima de esta galaxia mediática. Ahora no toca. El supuesto gesto de responsabilidad y moderación de Rajoy (pura táctica a corto plazo, para quedar bien y ganar estatura de estadista) les ha pillado con el paso cambiado. Por eso ahora cantan las excelencias de la inconmensurable generosidad de Mariano y sólo los más atrevidos le llaman calzonazos: en el fondo, es lo que todos piensan. Para pasar el rato, mientras tanto, se dedican a repasar los gestos de ZP, que si no bajó al pie de la escalinata de la Moncloa para saludar a Mariano, que si no salió a dar la cara en la rueda de prensa... Frustrante, claro.

Tienen que reconstruir a toda máquina un discurso, coordinarlo, pensar una nueva estrategia para esta temporada de centrismo, moderación y responsabilidad de Estado frente a los terroristas. Son tan malévolos como técnicamente brillantes y bien organizados: en pocos días tendrán a punto un nuevo discurso, con la suficiente dosis de veneno y de mala leche como para satisfacer las bajas pasiones y animar la parroquia, a la espera de que desde Génova haya luz verde para volver a empezar el bombardeo ...